Het weekend en dag 37, 38 en 39

Vanmorgen hebben we besloten de trip naar de Adams peak door te laten gaan en het niet een dagje uit te stellen. We hebben rustig aan gedaan en lekker de tijd genomen om te ontbijten. Daarna ging Laura de tafel opruimen waar alle spullen op bewaard bleven voor de project en ik een poging doen voor de resource room. Na een uurtje zweten, wat leuke dingen gevonden om een keer mee te nemen naar een project en gestopt met opruimen. We besloten om Smiddags nog maar even naar Coco bay te gaan en daar te lunchen. Lekker op een bedje gelegen en op tijd weer door Ashkar naar huis gebracht. Daar gedoucht en spullen gepakt voor de tocht.

Rond kwart over 5 kwam een neef van Janaka ons halen. Hij ging de hele nacht met ons mee. Het was 5 uur rijden naar Horton plains waar de Adams peak ligt. Half 11 waren we al bij het startpunt maar wij wouden eerst nog even avond eten. In de auto hadden we wel de rest van de lunch gegeten. Pizza met ham en champignon en lekker koud. Bij Adams peak was bijna alles gesloten en we konden uiteindelijk alleen nog maar ergens rijst eten. We bestelden fried rice with egg en dat smaakte erg goed. Daarna werden we zo goed als de deur uitgezet. Ze deden de lampen al uit en gaven ons de rekening.

Rond kwart 12 begonnen we te wandelen. Eerst langs allemaal kraampjes met speelgoed, snoep, eten en souvenirs. Daarna kwam er een splitsing en wij hadden geen idee welke kant we op moesten. Na een poosje wachten kwamen er een jonge en meisje aan en die hebben wij gevraagd waar we heen moesten. We mochten met hun mee lopen. De jonge deed dit voor de tweede keer en het meisje voor de eerste keer. Onderweg zagen we ook al mensen terug komen en die zagen er best moe uit. Hoe verder we liepen hoe meer mensen er waren, veel rusten al een beetje uit onderweg. Het waren veel local mensen om deze tijd, de meeste toeristen lopen pas vanaf half 2. Het was echt zo zwaar. Af en toe moest ik echt even stoppen en dan kwamen er mensen vragen of ik moe was. Dan zag ik weer oude omaatjes of mensen met een handicap lopen en dacht dan stel je niet zo aan. Als zij het kunnen dan kan ik het toch ook. Na een poos rook ik een sterke wierooklucht en dacht dat we er bijna waren, helaas was dit een punt voor een of andere ceremonie en moest ik daarna nog zo'n 1000 traptreden. Ik had veel te vroeg al het gevoel er bijna te zijn en na iedere hoek zag ik weer een nieuwe trap.

Boven aan de trap stond een tempel met de voet afdruk van Buddha, Shiva of Adam. Het is maar waar je in geloofd. Als Christen ga je voor de voetafdruk van Adam, hij zou hier dan zijn eerste stap op aarde gezet hebben. Ik had er iets meer van verwacht, het was een neppe gouden plaatje van een voet.

Bij de uitgang van de tempel stond een politie agent, die ons kwam vertellen belangrijke spullen in de hand te houden en de tas niet op je rug te dragen. Het zou erg druk worden met veel mensen. Hij zat ons gewoon een beetje bang te maken. Het viel allemaal wel mee. De local mensen zijn allemaal heel aardig en schuiven graag een stukje voor je op. We hebben ong 2 uur tussen de mensen op de grond gezeten, gezellig samen onder een dekentje en bibberend van de kou.

Toen de lucht een beetje licht begon te worden stonden veel mensen op om het perfecte plaatsje voor de zonsopgang te vinden. De zonsopgang was prachtig. Even leek het erop dat er een grote wolk voor zou zitten maar het ging precies goed. Iedere keer als je even niet keek en dan weer wel, was het beeld alweer veranderd. Na een poosje kijken wouden we bijna gaan. We dachten dat we het gezien hadden. Maar toen kwam pas echt de zon. Wat een plaatje. Hoe meer de zon kwam, hoe meer we zagen van de omgeving. Steeds meer bergen die te voorschijn kwamen. We hadden geen idee van de omgeving.

De terugweg was daarom ook extra mooi. We hadden onderweg niks gezien en nu konden we ver van ons afkijken. Na de zonsopgang ging iedereen tegelijk naar beneden, iedereen begon lekker te duwen. Leuk als je op een trap staat.
Naar beneden lopen lijkt makkelijker dan het is. Je bent wel sneller maar het voelt niet fijn aan je knieën en benen. Mijn benen gingen weer helemaal trillen en elke stap kon ik voelen in mijn knieën. Na een stukje lopen gingen we ergens zitten voor ons ontbijtje. We hadden een broodje gekocht en plakjes kaas meegenomen. Helaas was het brood beschimmeld en kwamen we er toen pas achter. Dus hadden we als ontbijt crackers met kaas, ook lekker.

Toen de zon gekomen was werd het gelijk warmer, hoe verder we na beneden gingen hoe meer kleren we weer uittrokken. De tas was wat lichter geworden van het eten en drinken maar werd weer zwaarder door alle kleren die erin gingen.

Bijna onder aan weer langs de winkeltjes gelopen en een ijsje gekocht. De taxi chauffeur gesmst dat we er weer bijna waren. Alleen was het laatste stuk toch nog langer dan we dachten. We liepen nog langs theeplantages waar vrouwen thee stonden te plukken. Bij het echte einde nog een ijsje gekocht en in de auto gestapt. De terugweg naar huis niet de hele reis maar wel veel geslapen. Ergens onderweg zijn we nog gestopt voor een broodje als lunch.

Thuis hebben we eerst onze spullen uitgepakt en gedoucht. Daarna een biertje gedronken en onze verhalen verteld aan Cor. Een beetje geprobeerd de tijd te rekken tot aan het eten en daarna gelijk naar bed gegaan.

----------------

In de ochtend ging ik alleen naar het weeshuis. Dit keer ook alleen met de tuktuk want niemand ging naar het meisjeshuis. Ashkar was mij al wel bijna vergeten en ik had hem maar een berichtje gedaan of hij mij nog ging wegbrengen.

In het weeshuis was Mattias weer terug. Heel veel peuters waren in een klaslokaal gegaan naar pre-school. Dus zijn Mattias en ik bij de baby's gaan zitten. Een beetje bijgepraat over wat hij hier allemaal gemist had. Hij was er sinds oktober en was voor een paar weken naar huis gegaan om te werken. Het was een leuke ochtend.

Na het project zijn wij naar het strand gegaan. Thuis even spullen gepakt en samen met een nieuw Oostenrijks meisje, Katharina naar het strand gegaan. Het leek ons een goed idee om hier eens even uit te rusten van de trip naar Adams peak. We hadden we een beetje spierpijn in onze benen. Eerst hebben we geluncht, ik had een chicken burger en Laura en ik deelden een biertje. Daarna gingen we op de bedjes liggen en kwam ook Mattias erbij. Hij is zo grappig, hij kan niet stil liggen en blijft praten. Hij ging een surfboard huren op erop te staan en te peddelen. Hij huurde hem voor een uur en wij mochten het ook even proberen. Het ziet er makkelijker uit dan dat het is.

Rond 5 uur hebben we nog een biertje gedronken met Monika die verbleef nu een paar nachten bij Unawatuna en wou met ons nog een biertje drinken voor ze naar huis ging. Daarna gingen wij na de spa. We namen een full body massage en Mattias zorgde voor de korting. Hij kwam er bijna elke dag. Het was een mooie rustige plek vlakbij het strand en ik werd meegenomen naar een apart kamertje met een massagetafel. De massage was heerlijk, echt van genoten. Het koste maar 3000 roepies, 17 euro. Dus dat ga ik vast nog een keer doen.

Thuis konden we gelijk aanschuiven voor het eten, we waren iets te laat. Daarna gedoucht en gaan slapen.

----------------

Vanmorgen met Laura en Katharina de tuktuk gedeeld maar alleen naar het weeshuis gegaan. Daar was het Duitse meisje ook weer. Er waren niet veel vrouwen van de staff. Er was een vrouw voor de baby's en de peuters. Ze had het Duitse meisje gevraagd bij de peuters te blijven en vroeg mij om naar de baby's te gaan. Het was de vrouw die geopereerd was aan haar buik en kon dus niet veel doen. Ze vroeg mij op de baby's te letten dan ging zij eten koken. Ik zat op een gegeven moment met een baby op de grond. De baby tussen mijn benen een fles te geven en de vrouw kwam met 2 flesjes en legde nog 2 baby's bij mijn benen neer en toen was ik 3 baby's tegelijk de fles aan het geven, iedereen die langskwam lachte mij een soort van uit. Ik kon de taal natuurlijk niet verstaan. Het was een leuke en gezellige ochtend.

Thuis geluncht en daarna na de supermarkt gegaan. Gelukkig hadden ze anti roos shampoo want dat had ik echt nodig. Ik had nog steeds erg veel jeuk maar nu niet meer van de luizen maar van de luizen shampoo.

Rond 3 uur ben ik met Katharina naar het weeshuis gegaan. Daar was ook het Duitse meisje weer. Dezelfde vrouw was nog steeds aan het werk. Ik kon gelijk goed aan het werk want het meisje dat in de rolstoel zat had gepoept. Samantha heet ze, kwam ik gisteren achter. Ze vind het altijd leuk als ze gepoept of geplast heeft omdat ze dan aandacht krijgt. Ze probeert je graag uit en slaat ook andere kinderen om aandacht te krijgen. Maar ze kan ook erg lief zijn naar andere kinderen als je haar ook maar aandacht geeft tijdens het spelen. Mattias kwam ook weer spelen met de kinderen en ik ging in mijn eentje weer bij de baby's zitten. Een baby moest steeds huilen en ik had het idee dat hij/zij honger had, maar de vrouw zei van niet. Toch bleef hij maar huilen. Ik denk dat ze hem vergeten is met de fles geven en zich vergiste maar kon het niet duidelijk maken. Ik hoop maar dat hij iets heeft gekregen nadat ik wegging.

Een van de Office ladys kwam nog even kijken en kletsen. Ze zei mij dat de vrouw had gezegd dat ze me leuk en goed vond. Ik was goed met kinderen en heel behulpzaam of zo. Ik zei haar dat ik de vrouw ook heel leuk vond omdat ik van haar veel mag doen. Van sommige vrouwen mag dat niet. De Office lady bevestigde dat ook, sommige vrouwen vinden vrijwilligers niet leuk. Ik heb beide keren vandaag ook weer thee gekregen. Ik denk dat het echt een soort van waardering is en durf het ook niet echt te weigeren. Ze probeert zo lief te doen tegen mij.

Na het project zijn Laura, Katharina en ik naar het fort gegaan om een cocktail te drinken. Het is Lauras op een na laatste avond hier bij ons. We hebben heerlijk boven het Dutch hospitaal gezeten met uitzicht op zee. Een leuke afsluiting van de dag. Thuis aten we tomatensoep en pasta. Smaakte goed.

Ook weer heel veel verhalen van Janaka gehoord. Heel erg interessant. Hij heeft zo veel mooie verhalen en praat heel trots over zijn kinderen. Koeli is een slimme meid en hij wil graag dat ze in Canada gaat studeren. Koeli wil dat zelf graag ook. Laura en ik hebben een Valentijns kaart gekregen van Koeli. Wij hadden haar Smiddags ook een kaart gegeven en toen ging ze er ook een voor ons maken. Met heel veel glitters natuurlijk.