De 16e en 17 dag

Vanmorgen in mijn eentje naar het weeshuis geweest. Ik kwam er pas half 10 aan, omdat de chinezen hier allemaal zo langzaam zijn en de hele boel ophouden. Die moesten om kwart voor 8 al weg maar dan komen ze pas een keer ontbijten. Of ze snappen het niet of ze doen alsof. Maar dan loopt wel de hele planning in de war.

Toen ik aankwam zag ik bij de ingang al heel veel tassen staan. Er waren weer allemaal nurse students. Jippie. Meer mensen als kinderen dus. Toch heb ik me best goed vermaakt vandaag. Er waren een paar kinderen over met wie ik kon spelen en ik heb een kindje een soort soep gegeven. Het was warm en er zat rijst in. Ik vroeg de vrouw wat het was en die zei eerst candy, maar weet niet wat ze daarmee bedoelde, daarna zei ze rice.

Ik heb met een jongen gepraat die via een andere organisatie daar komt. Hij blijft er maar een week en vond dat lang zat, zei hij. Daarna heb ik met 2 meisjes gepraat van de nurse students. Ze leerde voor werken met kinderen dus en vroeg mij wat ik voor werk deed. Toen ik dat vertelde en daarna vroeg hoe oud ze was, keek ze wel verbaasd. Ze was 25 jaar oud, een jaartje ouder als ik maar zij moet nog wel naar school.

Als lunch hadden we lekkere vis salade. Met rijst uiteraard en een paar soorten curry. Het was ook niet zo pittig, heel fijn. Na de lunch weer wat kleren gewassen met warm water. Ik weet nu waar de ketel staat en hoe die werkt. Om half 3 hebben we de Engelse les voor de moslim school voorbereid en daarna kon ik de chinezen natuurlijk gaan halen omdat ze weer niet op tijd zijn.

Eerst waren er bij de moslim school maar 2 kinderen maar uiteindelijk toch wel meer. Ze komen zo maar een keertje binnenvallen. Het was wel een leuke les, we gingen ze het verschil proberen te leren van have en has. Ook in andere vormen zoals vragen en ontkennen. De chinezen zaten achter in de klas lekker op de telefoon te kijken. Daar heeft Laura vandaag iets van gezegd. Ze zeiden terug dat ze niet wisten wat ze moesten doen, maar volgens mij is dit gewoon een smoes want de volgende keer doen ze het toch weer.

We zijn aan het einde van de middag na het fort geweest en hebben daar lekker een terrasje op gezocht. Met uitkijk op de zonsondergang en de zee. Een toast met knoflook en een loempiaatje erbij. Het lijkt net vakantie. Daarna zijn we nog even naar een supermarkt gegaan wat koekjes kopen en brood voor onderweg morgen.

Het avondeten was weer spaghetti met een aardappelsalade met ei. Ik was gelukkig heel snel want alle chinezen stonden gelijk al in de rij en die pakken 6 eieren tegelijk.
Na het eten zijn we nog even met Janaka gaan zitten om een safari te boeken.

-----------------------

Vanmorgen heel vroeg opgestaan, half 6. Het was de eerste keer dat ik rond 10 over 5 wakker werd van het gezang van moslims ofzo. Gauw de spullen gepakt en beneden gaan ontbijten. Claudia en Herbert gingen ook mee, het Duitse stel. Zij had voor ons al een eitje gebakken en de tafel gedekt. Om 6 uur kwam Ashkar ons halen en bracht ons naar het busstation waar we op een high way bus zijn gestapt naar Maharagama, vlakbij Colombo. Daar gebruikten we een hele handige app die pick me! heet. Deze kon je heel handig gebruiken om een tuktuk mee te vinden. Die bracht ons naar het Department of immigration & Emigration, waar we ons visum gingen verlengen.

We hadden van verhalen gehoord dat dit heel lang kon duren en dat je van wachtkamer naar wachtkamer word gestuurd. Toen we daar aankwamen zag ik al op een briefje aan de muur hangen dat het 4 uur kon duren. De eerste wachtkamer ging wel lekker snel. Daarna moesten we in de volgende wachtruimte wachten en dan praten met een man. Hij vroeg mij alleen of het klopte dat ik 2 maanden verlenging wou. Daarna kon ik weer door naar de volgende wachtruimte. Een jongen die voor mij was geweest wou ook graag voor 2 maanden verlenging maar kreeg eerst maar 2 weken, uiteindelijk een maand. Waarom, geen idee. Bureaucratisch gedoe.

We hebben maar 2 en een half uur in totaal hoeven wachten en toen kregen we eindelijk ons paspoort weer terug. Met een visum tot 6 april. Daarna gingen we ergens lunchen en vervolgens weer terug met een tuktuk naar de high way bus. We deden het weer via de app en de man belde mij weer voor een bevestiging, maar hij kwam niet opdagen. Misschien dat hij ons niet kon vinden, maar wij konden hem wel volgen. Hij reed steeds in de buurt en ineens had hij aangegeven dat we al aan het rijden waren. Dus konden wij geen andere tuktuk meer vinden via de app omdat hij hem niet had geannuleerd. Dan maar een tuktuk aangehouden die ons wel wou brengen. Bleek dat hij de weg helemaal niet wist want hij reed dik om. Wij zaten met z'n 4en in een kleine tuktuk, dus niet heel comfortabel. Het duurde even maar het was gelukt.

Met de high way bus terug naar Galle en daar zijn we nog even naar het postkantoor gegaan. Net als op alle andere plekken kruipen ze gewoon voor waar je bij staat. Als je er iets van zegt kijken ze je gewoon raar aan of reageren ze niet eens. Je kan er niks tegen beginnen zonder de taal.

Deze avond weer uit eten geweest. Het lijkt net echt vakantie, we proberen zo veel mogelijk te doen en genieten van de vrije tijd hier. Ik ging uit eten met Ines en Laura omdat Ines vrijdag naar huis gaat. We zijn naar Unawatuna geweest en hebben lekker aan het strand gegeten. Eerst lekker op een chill bedje een cocktail gedronken en een voorgerechtje gedeeld. Daarna aan een tafel naast de zee een gefrituurde calamaris gehad, die niet heel bijzonder was maar ik had er nog wel een lekkere cocktail erbij genomen.