De reis en de eerste dag, eindelijk WiFi Deel 2

Ook hier hadden ze leuke nieuwe films en heb ik home again gezien. Tussendoor kreeg ik weer eten, nu een ontbijtje. Ik kon kiezen uit Sri Lankan mutton curry of mushroom ragoûr omelette. Ik had maar voor de 2de gekozen want ik krijg vast nog genoeg rijst de komende 2 maanden. Er zat ook lekkere stukjes fruit bij en een klein cakeje. De rest van de reis heb ik geprobeerd te slapen wat af en toe wel lukte.

Toen het vliegtuig landde vond ik het wel erg spannend worden. Want ja, wat nu allemaal? Maar eenmaal op het vliegveld was het vrij duidelijk. Eerst een stempel halen in mijn paspoort. De eerste! Daarna de koffer van de band halen, ik zag maar een band dus dat was ook niet zo moeilijk. Toen liep ik verder en zag ik allemaal hokjes en kraampjes van taxi's en resorts en nog meer. Daar raakte ik wel een beetje van in de war. Ik wou nog pinnen en moest mijn taxi meneer vinden. Ik zag allemaal mensen met naambordje staan, maar mijn naam stond er niet tussen. Toen liep ik verder een gang in en kwam ik bij allemaal taxi's uit, maar ook niemand voor mij. Toen dacht ik al van oei en nu? Ik wou weer terug lopen maar dat mocht niet. Iemand van de beveiliging ging in mijn paspoort kijken en ik legde uit dat ik me vergist had. Daarna mocht ik toch terug lopen. Toen zag ik hem wel staan, gelukkig maar. Want ik had al die tijd ook nog geen bereik. Kon ook niemand thuis vertellen dat ik geland was.

Ik vroeg die man waar ik kon pinnen en hij ging me even helpen. Het pinnen lukte eerst niet. Ik denk dat ik de instellingen op de bank nog niet goed heb staan, gelukkig had ik een creditcard aangevraagd van te voren en meegenomen.

Ik heb denk ik zo'n 2 uur in de auto gezeten en veel gezien van de snelweg, die goed te rijden was. Ergens halverwege gingen we er af en waren de wegen was slechter. Overal rijden tuktuks en scooters en iedereen toetert maar. Hij ging ergens even sigaretten halen zei hij en liet mij alleen in de auto. Gelukkig kwam hij snel weer terug, krijg toch de kriebels van die mannetjes die naar binnen zitten te gluren.

Uiteindelijk heeft hij mij bij het vrijwilligershuis afgezet en liet hij mij de kamer zien. Hier is de badkamer en dit is jouw bed. Je huisgenoot zal wel op pad zijn en oja hier is het slot. Doei. Toen was ik alleen.

Ik ben maar even op bed gaan zitten en dit verhaal schrijven want ik dacht toch wel van dit ga ik niet volhouden. Ik wil na huis!

Maar toen ineens 2 leuke Nederlandse meiden ontmoet die me vertelden dat er heel veel Nederlanders zijn hier. Daar ben ik dan nu toch wel heel erg blij mee. Ik dacht thuis in nl nog dat het me niet uitmaakte maar nu ik hier zo ben vind ik het toch wel heel erg fijn. Als ik het goed heb begrepen gaat er alleen niemand na het weeshuis alleen een man, maar wie dat precies is weet ik niet goed en of hij morgen komt om mij op te halen weet ik ook niet. Ook heb ik geen idee bij wie ik moet zijn om dat te vragen.

Ik deel mijn kamer met een 22 jarig vrouw (volgende week word ze 23) die al meerdere reizen gemaakt heeft volgens mij. Ze is via de kerk een reis gaan maken naar nieuw zeeland en daarna is ze hierheen gegaan. Ze is heel lief en legt mij alles fijn uit.

Er kwam een meisje aan de deur die vroeg of ze mijn paspoort mee mocht nemen. Dit was het dochtertje van Janaka, de man die het project begeleid hier in Galle. Daarna kwam ze voor de 2de keer om te vragen of ik me bij haar vader wou melden. Hij wou met mij praten. Ik had geen idee waar ik heen moest want toen ik mijn slippers aan had om met haar mee te lopen was ze al weg, ze doet een beetje verlegen maar volgens de andere meiden hier is ze een echte diva.

Uiteindelijk had ik hem gevonden en moest ik alleen nog even op Laura wachten, zei is hier vrijdagavond laat aangekomen volgens mij. Toen zij er was zijn we samen naar de huiskamer gegaan en heeft Janaka ons heel veel uitgelegd. De regels over kleren maar ook over gedrag. Hij zei dat we veel moeten vragen en moeten laten blijken dat we waardering hebben voor de mensen die het werk doen. Het kan zijn dat ze kinderen slaan of andere dingen doen waar wij het niet mee eens zijn, maar daar kunnen wij niks aan veranderen. Verder heb ik nog meer informatie gekregen maar mijn hoofd zit zo vol dat ik dat allemaal niet heb onthouden.

We zijn om 8 uur gaan eten en toen heb ik de groep compleet gezien, denk ik. Het was een man en 8 dames. Met mij erbij zijn we dus met z'n 10en. Dat was een grote groep zei Janaka. Hij heeft voor morgen even een verdeling gemaakt, zodat niet iedereen naar het zelfde project gaat. Ik ga naar het weeshuis en daar ga ik de komende maanden het meeste heen. Als ik zou willen kan ik ook nog kiezen uit special needs, dat is volgens mij zwemmen of een les geven op school met gehandicapten. Of ik kan kiezen om naar de elderly(ouderen) toe te gaan. Een bejaardentehuis en dan daar de mensen aandacht en liefde geven. Ik geloof dat ik ook nog uit wat anders kon kiezen, maar dat weet ik niet meer. We hadden een soepje gegeten (geen idee meer wat voor soep) en daarnaast rijst en iets van vlees, aardappels en sla. Het was heel lekker maar de aardappels waren pittig.

Ik ga morgen samen met de man naar de orphanage(weeshuis) toe op een scooter, maar goed dat papa en mama het achteraf pas lezen, als ik het al gedaan heb. Matias zei wel dat hij met z'n scooter waarschijnlijk minder gevaarlijk was als de tuktuks. Want die chauffeurs halen een pin uit het voorwiel zodat ze "beter" kunnen sturen. Dan kan het stuur 180 graden draaien. In een tuktuk mogen officieel ook maar 3 mensen maar ze nemen net zo graag 6 mensen aan. Er is al een verhaal verteld aan tafel over een echtpaar die daardoor is omgekomen en de 2 kinderen daarvan liggen in het ziekenhuis. Klinkt heel positief dus.

We hebben ook al afgesproken dat we komend weekend naar Kandy en Ella gaan. Een aantal overnachtingen en de treinreis van Kandy naar Ella gaan we dan doen. We gaan met z'n 6en en Matias gaat dat regelen. Ik heb er nu al zin in.
Zo overdonderd als ik vanmiddag was zo veel zin heb ik nu. Gaat wel goed komen deze 2 maanden!

-------------------------------------------------------------------------

Vanmorgen rond half 8 opgestaan, aangekleed en naar beneden gegaan om te ontbijten. Er was best wel veel keuze. Veel fruit en ik kon een broodje roosteren. Ze hadden ook een zoet broodje, daarvoor moest je goed je best doen om te kauwen maar was lekker. Ook kon je cereals pakken, alleen de melk moet je goed controleren of hij nog wel goed is. Ik ben benieuwd wanneer ik ziek ga worden hier, iedereen zegt dat je daar niet onderuit komt.

Vandaag zou ik naar het weeshuis gaan, maar tijdens het ontbijt kreeg iemand een berichtje dat Matias ziek was en niet meer ging. Dat vond ik wel jammer want alleen kon ik daar niet heen. Niet voor de eerste keer. Dus toen kon ik kiezen of ik mee wou naar de ouderen. Met Laura en Evie. We gingen gingen er na toe met de tuktuk. Gezellig met z'n 3tjes achterin. Naar veel hobbels en bochten kwamen we in een straat waar achter een hek het ouderen tehuis zat. Bij binnenkomst zaten alle ouderen al te wachten. We hadden een tas mee met een paar kleurboeken en spelletjes, deze legden we op een tafel en toen gaf Evie, Laura en mij een rondleiding. Allemaal kamers met hele simpele bedden met een heel dun matrasje. Ook zijn mannen en vrouwen gescheiden. Toen we bij de mannen aankwamen kregen we van verschillende een hand en. Vroegen ze waar we vandaan kwamen. Een man begon een trucje met een pak kaarten met ons te doen. Er werden stoelen bij gezet en uiteindelijk waren we aan het memorie aan het spelen. Super lief allemaal.

Later terug bij de vrouwen gingen we Jenga doen. Een vrouw vind dat heel leuk, ze moest eerst haar gebed nog even afmaken en toen kwam ze bij ons zitten spelen. Een andere vrouw wou heel graag memorie doen, daar ging Evie mee spelen.
Later gingen wij met vrouw ook memorie spelen en kwam er nog een jonge vrouw bij zitten.
Evie vertelde dat zij nog maar 35 was en hier ook woonde omdat ze niet voor zichzelf kan zorgen. Ze woonde bij haar vader maar die kon nu ook niet meer voor haar zorgen. Dus zijn ze samen hier gaan wonen. Ik vraag me dan wel af wat voor leven je hebt als je hier steeds moet blijven. Ik ga het wel weer allemaal waarderen wat je thuis allemaal hebt, als je dit zo ziet.

Kwart over 11 werden we weer opgehaald door de tuktuk, die ons weer na huis bracht. Daar zijn we op het trapje voor onze appartementjes gaan zitten om even van de zon te genieten. Het is nu toch wel warm. In de ochtend vond ik het wel meevallen, dat was goed te doen. Maar we zaten natuurlijk ook onder een dak in de schaduw. Als we naar een project gaan moeten we wel knieën en schouders bedekken maar hier maakt dat niet uit.

Half 1 kregen we lunch, hier was ik ook benieuwd naar. Het zou pittig zijn zeiden ze. Het viel reuze mee. Het was rijst met 3 verschillende soorten curry, ook een ei dat gefrituurd was of zo en een soort cracker dat gefrituurd was. Ik weet niet goed hoe het heet of hoe ik het moet omschrijven. Alleen de laatste hap was ineens heel pittig.

Na het eten ben ik even op bed gaan liggen, even de ogen dicht doen. Rond 3 uur zijn Laura en Patty en ik met de tuktuk naar het weeshuis gegaan. Hoewel ik een klein beetje wist wat ik moest verwachten was het toch een beetje schrikken. Het was een grote ruimte met heel veel bedjes en een grote grondbox zoals ze dat in Nederland zouden noemen. Alleen dan zonder speelgoed. Helemaal niks. Er lopen daar 4 of 5 vrouwen rond. Ik kon het niet helemaal goed volgen.

Matias was ook al daar en hij stelde ons voor aan de vrouwen. De "nurse in charge" zei "you're welcome". Volgens Matias heel bijzonder want meestal was zij degene die de buitenlanders niks vond. Hij vroeg aan haar of we even rond mochten kijken, even bij de baby's kijken. De baby's liggen in een aparte ruimte en komen daar ook niet uit. Ik moest wel even slikken. Een stuk of 10 baby's van een paar weken oud liggen daar in een soort schommelbedje.

De grote kinderen moesten mee naar buiten, die gingen op een veldje voetballen en spelen. De kleintjes bleven binnen en wij ook. Wij gingen met ze in de grondbox op de grond zitten en spelen. Matias had een tas met speelgoed meegenomen zei hij. Er zaten maar 3 dingen in. Die namen wij mee de box in.

Ik zat op de grond met een kindje op schoot en een ander kindje (met een beperking denk ik) stond naast mij en ging even zitten plassen, ik zat dus al gelijk onder en zag meteen hoe dat hier dan werkt. Een dweil pakken en die plas een beetje opdweilen of eigenlijk uitsmeren dus. Kind meegenomen naar de aankleedtafel. Daar liggen heel veel broekjes en andere kledingstukken. Daar kon ik hem dus een schone aandoen en de vieze in de wasmand gooien.

Een van de vrouwen kwam nog een paar kleintjes brengen in de box, dit waren de oudste baby's want we moesten oppassen met hun hoofd zeiden ze. Wat wij dus eigenlijk gedaan hebben van 3 tot 5 is knuffelen met de kinderen, zodat de vrouwen wat rust hebben. We werden ook bijna de hele tijd alleen gelaten.

Onderweg terug bedacht Laura dat we bier nodig zouden hebben om dit te verwerken. We hebben eerst even gedoucht en zijn daarna op pad gegaan op zoek naar een winkel waar ze dat verkochten. Een winery. Naar een poosje vragen en lopen hadden we het gevonden. Voor 570 roepies had ik 3 halve liters aan bier.
Op de terug weg stond er een wagentje langs de kant van de weg waar we een paar hapjes kochten. Een soort bitterbal en een soort bamischijf leken het. En nog iets in een soort deeg, alles gefrituurd. Het smaakte goed, alleen het laatste was weer pittig.

Om half 8 gingen we vast aan tafel zitten en dronken we gezellig een biertje en praatten we een beetje over de dag. Om 8 uur werd er soep klaar gezet. Het was een soort paprikasoep. Maar dan meer een bouillonsoep met paprika erin. Goed te eten en niet pittig. Daarna hadden we spaghetti met garnalen, alleen ik stond achteraan in de rij en toen ik aan de beurt was waren er geen garnalen meer. Gelukkig wou Naomi er een delen. Verder was er weer sla, deze was alleen een beetje erg zout. En de eieren van vanmiddag waren er ook weer, nu in 2en gesneden.

Na het eten bespraken we weer de planning voor de volgende dag en ook voor de woensdag omdat 2 meiden dan weggingen naar Colombo voor hun visum. Daarna hebben we nog een biertje gedronken en wat nagepraat over de dag. Dat heb je hier wel nodig om het te verwerken.