2-05-2012

Maandag was de laatste dag dat mijn ouders er zouden zijn. Dinsdag gingen ze weg maar dat was 's ochtends al heel vroeg. Mama kwam met een verassing. Het was natuurlijk koninginnendag dus had mama oranje vlaggetjes meegenomen. We hadden het zelfs over het balkon gehangen dus kon iedereen zien waar we vandaan kwamen. Papa heeft echt de hele dag, hiep hiep hoera geroepen en ook nog lang leven de koningin. Wat we deze dag wouden doen wisten we eigenlijk nog niet zo goed. We wouden naar het strand gaan maar het weer was nog niet zo goed. Zondag was het ook al koud geweest op het strand en we hadden niet zo veel zin om nog een keer zo in de kou te zitten. Eerst hebben we weer rustig ontbeten en gepraat over wat we konden gaan doen. We besloten dat mama, papa en ik eerst naar het central station zouden gaan om een paar soufeniertjes te kopen. Marina ging niet mee om dat ze last van haar teen had en daardoor niet zo graag ging lopen. Op de terug weg hadden we nog lekkere broodjes gekocht met iets van ananasvulling of chocolade vulling erin. Toen wij terug kwamen hadden we bedacht toch naar het strand te gaan, maar eerst gingen we de koffers van mijn ouders in en uit pakken. Het eten dat ze hadden meegenomen moest eruit en onze spullen die alvast mee mochten naar Nl gingen er weer in. Daarna zijn we boodschappen gaan doen op de markt. Papa en mama hebben betaald :) we hebben flessen drinken en pakken drinken in het voren gehaald zodat we niet zo gauw meer na de markt hoeven daarvoor. Ideaal :D Toen bij de kassa kwamen we erachter dat we ong. 1 euro te kort kwamen. De vrouw vond het goed als we eerst even terug naar huis gingen om het op te halen. We mochten de boodschappen al meenemen. Mama en Marina zouden zich vast gaan klaarmaken voor het strand. Papa en ik zijn terug gegaan met geld en hebben de rest betaald, daarna nog naar een andere winkel geweest voor wcpapier en schoonmaakspul. Toen wij weer terug kwamen hadden ze zich toch bedacht. We gingen toch niet meer na het strand. Mama had al een reisgids gepakt om te bekijken wat we dan konden gaan doen. Daarin stonden we leuke dingen, maar die waren of te ver weg of te duur. Toen we daar even hadden zitten piekeren besloten we weer om toch te gaan. We konden altijd nog weer terug. Marina had besloten om niet mee te gaan, ze zei dat ze het niet erg vond om thuis te blijven. Wij hebben onze spullen gepakt en zijn gegaan. Bij een informatie hokje vroegen we om buskaartjes, maar die hadden ze daar niet. Toen hebben we een tabak winkeltje opgezocht en daar hadden ze wel kaartjes. via het central station en een hoop onduidelijk heid hebben we het strand gehaald. We hebben de tijd uitgerekend van de heenweg en dat was een uur. Best lang eigenlijk. We konden ook eerst een heel stuk lopen maar wij kozen dus voor de bus. Op het strand aangekomen waren we blij dat we waren gegaan. Het was heerlijk weer. Ik ben ook bijna meteen de zee in gegaan. Wel hadden we een paar rotjochies naast ons liggen. Eentje had de hele tijde de broek onder aan de kont hangen waar je je zo aan kunt irriteren. Toen begonnen ze ook nog te voetballen waardoor ik meerdere keren een laag zand over mij heen kreeg. Toen ze de bal bijna tegen ons aan schopten kregen ze in de gaten dat ze maar ergens anders moesten gaan voetballen. In de zee dus, want zo groot is het strand niet. Dit keer hebben wij wel bijna 2 uur op het strand gelegen. Thuis weer aangekomen was dat wel te merken. De terugreis ging een stuk makkelijker. Ik had in een keer in de gaten hoe het werkte. De bus terug reed gewoon een straatje verderop en die stopt bijna voor de deur. Toen ik thuis in de spiegel keek zag ik dat mijn buik, boven benen en voeten verbrand had. Ik had zonneblaasjes op mijn voeten zei Marina. Een lekkere kouden douche genomen en toen iedereen klaar was zijn we uit eten gegaan. Dit was de laatste keer en Marina en ik hadden bedacht dit keer te betalen, want dat hadden we ook beloofd als ze de muis vingen. Dat hebben ze gedaan dus ook de pizza verdient. Marina en ik zijn voor de tijd naar de winkel voor het internet gegaan om ons stickje op te waarderen. De vrouw die er normaal altijd was, was er dit keer niet. Er was gelukkig wel een man die een beetje engels kon maar erg goed niet. We hadden ook geen idee of het wel goed zou komen. We wachtten wel af. We zouden mijn ouders voor het restaurant weer zien maar ze waren er niet. Toen ik ze smsten reageerden ze ook niet meteen dus ik zei al. Laat je ze een keer los lopen zijn ze meteen verdwaald. Maar vlak daarna kregen we een antwoord. Ns even wachten kwamen ze eraan. Ze hadden onze Tl-lamp in de badkamer gemaakt(lief he :P) en dat had een beetje uitgelopen. We zaten deze avond buiten want iedereen had het best wel warm. We bestelden net als de vorige keren een wijntje en een lekkere pizza. We hadden allemaal dezelfde, iets met champigonssaus, rucola en mozzarella. Een toetje hebben we hier niet genomen, daarvoor zijn we naar een grote straat gelopen. Waar veel winkels aan zitten, hier hebben we bij een cafetaria een ijsje gegeten. Daarna zijn we weer na ons appartement gegaan en hebben daar gtst gekeken. Daarna nog wat gedronken en gekletst. Toen we gingen slapen besefte ik dat het de volgende dag alweer voorbij zou zijn. Toch ben ik snel in slaap gevallen.

Dinsdag gingen ze dus weg :(. Ik had de wekker om half 6 gezet. Om iets voor 6 zijn we het appartement uitgelopen richting het central station. Daar moesten we 20 minuten wachten tot de bus ze op kwam halen. Ik vond het afscheid nemen niet heel erg moeilijk omdat ik nu wist dat ik ze over een maandje weer zou zien. Een andere vrouw vlak bij ons had er meer moeite mee. Ze stonden tot op het laatste moment met elkaar te zoenen voor de deur van de bus. Het was wel heel raar om de bus weg te zien rijden. Maar verder ben ik er maar niet te veel bij stil gaan staan. Ik zou het dan moeilijker maken voor mezelf. Thuis weer aangekomen zjin we weer in bed gaan liggen. Maar ik kon toen niet meer slapen, Marina ook niet en toen zijn we maar een film gaan kijken. Na de film ging Marina slapen en ben ik boven gaan zitten. Daar ben ik huiswerk gaan maken en na een poosje kwam Marina ook boven. Ik had Grey's anatomy gedownload en daar hebben we een aantal afleveringen van gekeken. 'S avonds hebben we pasta gegeten en geprobeerd om gtst te kijken. Dit lukte niet goed dus hebben we die aflevering bewaard voor de volgende dag. Ik ben daarna gaan slapen en Marina heeft nog geprobeerd wat huiswerk te maken.

Woensdag, vandaag hadden we weer een stage dag. Uitgerekend was dit de eerste van de 18 stagedagen die we nog maar hebben. Nu het zo dicht bij komt word het ook weer eng om afscheid te moeten nemen van al die aardige mensen hier. Vooral van de kindjes. Het was wel weer een gewone stage dag als anders, maar vandaag vond ik het niet erg. Ik heb in het labaratorium samen met de psycholoog en de kinderen gekleid. Het was leuk om dat te doen. De kinderen waren vandaag best lief op een paar klappen na dan. 's middags toen alle kinderen sliepen was alleen Nicoleta nog maar over. Ik had haar vast omdat ze steeds zo moest huilen. Toen ze rustig was ging ik eten terwijl ze nog op mijn schoot zat. Een vrijwilliger wou haar over nemen maar ik dacht al dat ze dan weer zou gaan huilen, dus zei dat het niet hoefde. Toen ze weer moest huilen zei Rosita dat ik met het kind moest gaan spelen. Wat dacht ze dan dat ik deed? Toen ze daarna weer moest huilen, moest ik haar mee na buiten nemen. Dus ik pakte mijn tas van de grond. De vrijwilligers zei dat zij haar wel vast kon houden, maar ik zei dat het niet nodig was. Ze deed het toch en ik heb haar ook weer terug gepakt. Ik kan het toch ook, waarom moet iedereen het hier toch van je overnemen en doen alsof ze het beter weten. Ik heb haar mee na buiten genomen en daar was ze weer even rustig. Toen ze later weer begon te piepen heeft ze haar toch weer gepakt en ik heb haar maar gelaten. Ik dacht als je kinderachtig wil doen moet je het vooral ook doen. Ik heb later nog wel de buggy voor haar gepakt en gezien dat Marianne ook wakker was. Die heb ik mee genomen naar buiten en heb daar mee gespeeld. Dit ging goed totdat er een paar vrijwilligers van school kwamen. Zei namen haar weer van Marina over en weg waren de kinderen weer. Wij zijn op zoek gegaan naar Rosita voor nog een paar vragen, maar zij was er al niet meer. Toen hebben we maar doei gezegt en zijn naar huis gegaan. Daar hebben we ons neergeploft op bed en hebben nog een paar afleveringen van grey's anatomy gekeken en ook nog gtst van gisteren. Nu kijken we zo nog de andere gtst en dan vind ik het wel weer genoeg geweest voor vandaag.

Nog 17 stage dagen te gaan en dan zien we de kindjes niet meer weer :( Ik zal ze wel erg gaan missen maar naar huis gaan vind ik ook wel weer een erg fijn idee :D