15-05-2012

Woensdag zouden we met stage naar een feestje gaan. Samen met een paar kinderen. Rosita had dat ons van te voren gevraagt of wij dat wouden. We hadden daar dus eigenlijk wel zin in. Maar toen wij op stage aankwamen vertelden ze ons dat het niet door ging. Wel jammer dus, de rest van de dag best wel saai. Marina moest buiten blijven bij de peuters die buiten aan het spelen waren. De "nieuwe" leidster, die dus niet meer nieuw is was ook buiten. Je kunt merken dat ze nog veel moet leren. Ik was binnen bij de kleintjes samen met de andere leidster. Dat was best gezellig. Na een poosje kwam Marina al een paar keer langslopen voor een vieze luier of een plasbroek. Ze liep dan ook echt met zo'n gezicht dat bijna op de grond hing :P Toen ze even binnen kwam zitten zei Anna de leidster, dat ze binnen mocht blijven. Een andere vrouw die bij mij op de groep was ging buiten helpen. Vlak daarna mochten we de kleintjes eten geven en naar bed brengen. De rest van de dag hebben we eigenlijk niet veel gedaan. De laatste dagen zitten we misschien toch wel een beetje uit. Niet omdat we het niet meer leuk vinden, maar omdat we heeeel graag naar huis willen. Ter afleiding hebben we natuurlijk weer Grey's anatomy gekeken.

Donderdag, was zo ong. hetzelfde als de woensdag. Marina was in het begin weer buiten bij de peuters en ik eerst ook. Maar bijna aan het begin al vroeg een psycholoog of ik binnen even wou helpen. Zij was met een paar kinderen aan het kleien en ze moest haar auto buiten even verplaatsen. De Italianen parkeren hier altijd dubbel en dan bellen ze aan of het een auto is van iemand van de kinderopvang. Diegene moet dan de auto even aan de kant zetten. Zij ging dus even naar buiten en ik moest bij de kinderen blijven. Het was heel gezellig met de kinderen, ze waren heel leuk met mij aan het kletsen en bleven rustig op hun plek zitten, wat best moeilijk is voor die kinderen. Toen ze weer terug kwam bleef ik zitten, ik dacht als ze me buiten nodig hebben dan roepen ze me wel weer. Na een poosje kwam Anna om mij mee te nemen. Ik moest nu helpen bij de kleintjes bij het fruit geven. Anna vroeg of ik wou blijven om de kinderen te verschonen en of een van de vrijwilligers naar buiten wouden gaan. Toen we daar mee klaar waren gingen de kleintjes weer spelen en bleef ik op die groep. Marina kwam met de peuters binnen en de vrijwilliger dus ook. Later toen ze weer naar buiten gingen vroeg Anna of de andere vrijwilliger ook naar buiten wou gaan en of Marina naar binnen wou gaan. De rest van de dag konden wij dus met de kleintjes spelen. De rest van de dag is weer eten, grey's anatomy en gtst kijken en slapen.

Vrijdag, was de stagedag weer zo leuk om te onthouden, dat ik niet meer weet wat we gedaan hebben. Waarschijnlijk hetzelfde als de woensdag en donderdag. Rond 2 uur zijn we naar huis gegaan. Daar hebben we even een paar afleveringen gegeken van grey's anatomy en zijn we ons klaar gaan maken voor de stad. We hadden besloten om de laatste soufeniertjes te gaan halen. Wat natuurlijk nog niet helemaal gelukt is. We zijn eerst na een marktje gelopen om te kijken voor leuke schoenen. We weten dat daar wel leuke dingen te koop zijn. Dus daar hebben we ook wat gevonden. Daarna zijn we gaan nadenken wat we zouden gaan eten die avond en hebben besloten om naar de mac te lopen. Deze was wel even lopen maar het smaakte natuurlijk weer goed. Dat hadden we al lang niet meer gehad. Toen we het op hadden zijn we met een ijsje in de hand weer terug naar huis gelopen. Daar hebben we een aflevering van gtst gekeken en een van grey's anatomy. Toen zijn we gaan slapen.

Zaterdag, hadden we afgesproken met de vrijwilligers. Een van hun wist wel een "nice" strand. In een plaatsje genaamd Altavilla. Iemand had haar verteld dat het daar mooi moest zijn, minder druk als Mondello. Nou dat laatste was zeker waar. Marina is niet mee gegaan, zij bleef thuis om te skypen met familie. Ik ging wel mee, we gingen met de trein en het was een uurtje reizen, nog niet eens volgensmij. Toen wij in Altavilla op het station aankwamen, wisten we niet waar we aan begonnen waren. We stonden aan een kant van het spoor en aan de andere kant was de zee. Wij dus op zoek naar een bruggetje of tunneltje die we even verderop hadden gevonden. Toen we de zee zagen waren we wel even verbaast. Er was helemaal geen strand. Alleen maar stenen en kiezels. Wij weer terug gelopen en gevraagt aan een man. Die zei dat we een brug over moesten lopen maar dat bleek een "high way" te zijn. Daar gingen we dus niet overheen. Veel te bang om aan gereden te worden. Dus zochten we een andere weg. Via de kiezel strand. Maar ook dat leverde niks op. Er waren huizen gebouwd aan het strand waar wij dus niet door konden lopen. We besloten om dan maar even te gaan liggen tussen de steentjes. Het viel best mee en we zijn bruin geworden. Daarna besloten we om de trein te nemen naar een dorpje verder terug richting Palermo. Vlak bij het station moesten we rennen voor de trein, we hadden hem nog maar net gehaald. Toen we bij het andere plaatsje aankwamen. Zijn we eerst op zoek gegaan naar iets te eten. We aten vlak bij zee een ijsje en besloten daar even aan het strand te gaan liggen. Het begin was mooi, maar kon je niet liggen, daar was dat stukje niet voor bedoelt. Dus zijn we verderop gaan liggen, weer tussen de stenen. Toch ook hier weer wat verbrand en bruin geworden. Het was ondanks het "nice" strand toch een leuke dag. Ik heb de hele dag engels gepraat, waar ik trots op kan zijn :D. Met de trein zijn we weer terug gegaan naar Palermo en hadden besloten om wat te gaan drinken met zijn allen. Marina heb ik "bijna" gedwongen om mee te gaan. We zijn vlak bij het appartement van een van de vrijwilligers een cocktail gaan drinken. Het leuke van dat tentje was dat je er ook eten bij kreeg. Je hoeft daar niet eens wat voor te betalen. Wat ook erg grappig was, was dat we een bekende tegen kwamen toen we daar aan een tafeltje gingen zitten. Een vriend van Rosita. Hij had ons de eerste dag rondgeleid in Palermo, terwijl hij zelf op zoek was naar een baantje. De vrijwilligers keken ons heel verbaasd aan dat wij hem kenden. Het bleek dus dat hij werk had gevonden en daar werkte. Nadat we waren uitgegeten en de cocktail op hadden, stelde een vrijwilliger voor om naar een concert te gaan. Maar vertelde ook dat we daar heel ver voor moesten lopen. Dat heb ik geweten ook, zondags had ik helemaal spierpijn in mijn kuiten en mijn hakken doen nog steeds zeer. Maar het was het wel waard. Het was een soort festival waar mensen hun producten showden en waar eten en drinken verkocht werden. Er speelde een heel erg leuk bandje, dat Engels en Italiaans zong. We hebben daar ook de leidster van de BSO gezien en Rosita. Dat was wel grappig. Toen het feestje af was zijn we weer bij de mac geweest. Val al dat uitgaan die dag hadden we best wel honger gekregen. Dus een lekker McChicken gegeten :D Daarna zijn we richting huis gelopen en halverwegen afscheid genomen van de vrijwilligers. Zij gingen nog even verder feesten met een paar andere vrijwilligers waar wij geen puf meer voor hadden. Dus zijn wij naar huis gegaan en gaan slapen.

Zondag, zijn we rond een uur of 11 of half 12 opgestaan om boodschappen te doen. Ik had net daarvoor al even geskypte voor moederdag natuurlijk. Maar daarna zijn we naar de markt gegaan. We hebben het nodige gehaald en ik heb Marina weer "bijna" gedwongen om naar het strand te gaan. We hebben nog maar 2/3 weken en daar moeten we toch wel van gaan genieten. We kunnen toch ook niet thuis komen en dan nog wit zijn. We kunnen toch niet zeggen, we zijn 5 maanden in Sicilië geweest en dan niet bruin zijn? Gelukkig kwam ze uiteindelijk toch tot de beslissing om te gaan. Ik heb een lunch pakketje gemaakt en we hebben onze spullen gepakt. De bus zat aardig goed vol en we waren al aan het denken of al die mensen naar het strand zouden gaan. Bij het strand aangekomen bleek dat wel, volgensmij zat heel Palermo aan het strand. Zelfs aan de horizon stonden allemaal jachten te dobberen. Toen we eindelijk een plekje vonden konden we tot rust komen. Tot zover dat kan op een overvol strand. Het zwemmen in de zee doet ons wel goed. Nergens hier in Palermo is ook een zwembad te vinden of een bad. Dus dat missen we wel. Nadat we net hadden besloten om naar huis te gaan maar nog even te wachten tot we waren opgedroogt, werden we weggespoeld door het water. Het was in een keer heel erg snel gestegen en kwam eerst alleen tegen mijn voeten, maar de 2de keer meteen al op mijn handoek. We zijn snel op gestaan en dat was meteen ook een goed moment om weg te gaan. Onderweg naar de bus hebben we even een ijsje gehaald bij een caffetaria achtig restaurantje. Toen we daar binnen kwamen, viel er een vrouw om. Wat er precies gebeurd was weet ik niet. Maar ik hoorde wel dat ze heel hard haar hoofd had gestoten aan de muur. Ze wou meteen weer opstaan, maar dat mocht niet van de man die daar werkt. Haar voeten werden opgetild en er werd ijs tegen haar hoofd gehouden. Wij kregen onze cola en ijsje en gingen daarna. Toen we op de bus aan het wachten waren kwam er een ambulance aan, toch voor die vrouw. Best eng. De bus was weer heel erg druk, we hadden gelukkig wel een plekje om te zitten. Halverwege moeten we wisselen van bus en daar hebben we best lang moeten wachten tot de volgende bus kwam. Gelukkig kwam hij nog wel. Eenmaal thuis een lekkere koude douch genomen en natuurlijk weer grey's anatomy gekeken.

Maandag, waren alle scholen gesloten. Er kwamen dus ook veel oudere kinderen naar de kinderopvang. Wat me dan wel opvalt is dat er minder kleintjes komen. Maar daar door word het niet minder druk. Deze dag en de dinsdag zijn "holidays" vandaar dat ze dus dicht waren. Voor de rest van deze dag was het weer hetzelfde liedje..

Dinsdag, vandaag kwam Livisting terug. Hij was op vakantie geweest in zijn geboorteland, Ghana. Hij is niks veranderd, nog altijd even baldadig. Hij schopt steeds kleine kinderen onder de kont of duwt kinderen en dat alles met een pretgezichtje. Ook hebben we vandaag weer een activiteit gedaan. Iets dat we een poosje geleden al hadden afgesproken met een wat oudere vrijwilligster. Samen met de psycholoog zijn we in de eetruimte gaan verven met de kinderen en wat vandaag heel speciaal was, was dat we de kleintjes ook mochten laten meedoen. Daar moest ik natuurlijk wel heel erg mijn best op doen anders zou ik het verpesten. De doeken zijn heel erg leuk geworden en ze worden waarschijnlijk buiten opgehangen. Door deze activiteit ging de dag lekker snel voorbij en hebben we nog maar 8 stagedagen te gaan. Tot gauw!!