31-01-2012

Wat ik eigenlijk nog helemaal niet heb geschreven, kwam ik net achter, is dat we vorige week dinsdag ieders bij een kind de luier mocht verschonen. We kwamen er later achter dat ze nog helemaal niet met Rosita hadden gesproken en dat ze dit dus uit eigen initiatief hadden gedaan. Wij vonden dit helemaal niet erg, we hadden nu iets meer het gevoel dat we wat konden doen daar. 2 dagen later heb ik nog een keer een kind verschoond. We hadden tegen Rosita verteld dat we het wel leuk vonden dat we nu iets meer mochten doen, maar zij vertelde dat ze het nog helemaal niet had verteld. Nu ze vrijdag een staf meeting hebben gehad zouden wij de luiers mogen verschonen, maar Marina had het vandaag geprobeerd te zeggen dat zij het kind wou verschonen en toen zeiden ze dat het niet mocht. Dus vragen wij ons af wat er nou is afgesproken. Nog maar een keer met Rosita overleggen dan maar.

Ook zijn Marina en ik zondag goed bezig geweest met huiswerk maken. We hebben bedacht welke opdrachten we willen gaan uitvoeren en op welke manier. Ook heb ik vandaag nog even een verslag in elkaar gezet op Marina's laptop omdat mijn word het niet meer doet (dat krijg je als je een proefversie hebt). Ik had hem al wel geschreven in een kladblok maar wou het nog even netjes in een word bestand zetten.

Vanaf zaterdag ben ik ook begonnen met voorlezen voor Marina :P we lezen het boek "ooggetuigen" van Carry Slee. Iedere avond een klein stukje, tot ik last krijg van mijn keel en het tijd is om te gaan slapen. Ik had het boek al eens gelezen, dus is het leuk om Marina te plagen XD.

De kinderen hier zijn ook best geweldadig, als ze hun zin niet krijgen dan gaan ze slaan. Of dit nou tegen een kind is of tegen een leidster dat maakt niet uit. Ik had een meisje even op schoot gehad, ze vond het wel gezellig maar ik vond dat ze wel kon gaan spelen. Hier was ze het niet mee eens en begon mij te slaan, schoppen en te knijpen. Ik heb heel vaak Basta! geroepen en haar uiteindelijk een meter verder neergezet om er vanaf te komen. Ze bleef maar doorgaan en toen kwam een van de leidsters mij helpen. Ze zij tegen haar dat ze moest ophouden en dat ze sorry moest zeggen. (in het Itiliaans dan natuurlijk)Dit deed ze natuurlijk niet en de leidster gaf op. Ze sloeg me niet meer maar bleef wel aan mij hangen. Ik ben opgestaan en naast een ander kind gaan zitten om mee te spelen. Ze kwam ook naast mij zitten en ik heb haar een beetje negeerd. Dit was wel een succes want ze zei al gauw, scuza (sorry) en toen was het weer goed. :) Zo gaat het met de meeste kinderen wel, de aanhouder wint.
Ook merk ik nu dat we er al 3 weken zijn geweest dat de kinderen je nu kennen en beter na je luisteren. Ze weten al beter wanneer ze te ver gaan en hoe ver ze kunnen gaan bij jou. Ook krijg je al echt vriendjes/vriendinnetjes. Ik heb vandaag een kusje gekregen van een jongen van de tussenschoolse opvang. Iets wat je niet verwacht :P zo veel contact hebben we niet met de kinderen van de BSO. De kinderen zijn hier zowieso iets aanhankelijker dan in Nl, ze hebben hier meer behoefte aan liefde en knuffelen.