14-02-2012

Het is niet eerlijk, is Marina eindelijk weer chips aan het eten, word ik verkouden! Als ik zit gaat het goed maar als ik ga liggen gaat mijn neus lopen :( Ik wil niet ziek worden..

De afgelopen 5 dagen dat Marina nu ziek is hebben we echt niks gedaan, de hele dag in bed liggen en films kijken. Ik werd er bijna ziek van.

Zaterdag lagen we eerst heerlijk op bed, we hadden al eerder die week besloten om zaterdags boodschappen te gaan doen bij carrefour. Dus moest ik mijn bedje verlaten. Ik vol goeie moed op weg na de supermarkt. Lekker veel vlees ingeslagen en toetjes (bleek later de verkeerde, met stukjes, daar houd Marina niet van). Toen ik met lamme armen en een pijnlijke rug terug kwam ben ik ook maar weer op bed gaan liggen. Tegen de avond aan werd er aan de deur gebeld, we weten niet wie het was, want we hebben niet open gedaan :p. Misschien de vrouw van de B&B of net als het vaker gebeurd iemand die bij de verkeerde aanbeld.

Zondag weer hetzelfde verhaaltje, alleen hoefde ik deze keer niet na de supermarkt, maar na de markt. Gelukkig is deze naast de deur, maar ik had weer geen zin om alleen op pad te gaan. Ik dus meteen na het wakker worden, de kleren aan en de deur uit. Eerst heb ik over de hele markt heen gelopen en gekeken wat er allemaal stond. Het was heel erg druk, Doetinchem is hier niks bij. Ze verkochten vooral veel vis, er ligt zelfs een zwaardvis voor de show (een halve dan), ook ingewanden van andere dieren hangen op deze markt gewoon open en bloot. Ik heb maar even wat aardappelen gekocht en kwam er toen achter dat we helemaal geen geld meer hadden. Oeps, dus ik weer terug naar huis. Marina had ook geen geld meer, dus kon ik kiezen. Of maandag of nu, Ik koos voor nu meteen en ben weer op weg na de supermarkt gegaan. Dit keer iets eerder gestopt bij een pinautomaat. Hier geld gepint en weer helemaal terug naar de markt gelopen. De benodigde dingen gekocht en weer na huis. De rest van de dag weer niks gedaan behalve douchen.

Maandag, weer een gewone stagedag. Alleen zonder Marina. Het is zo leuk om te zien hoe die kinderen reageren. Ze vroegen mij (in het Italiaans natuurlijk) waar Marina was en wat ik denk dat ze zeiden, of ze ziek was en sliep. Verder was er ook nog een meisje waar ik bijna meteen aan zag dat ze iets mankeerde. Maar hoe vraag je dat zonder dat je de taal spreekt? of hoe leg je dat uit aan de leidsters? Het is niet iets wat je goed ziet, het viel dus ook niet op.
Dat meisje (Elena) praat altijd heel veel tegen mij, het is heel grappig hoe ze dat doet. Ze doet het altijd heel rustig zodat ik kan begrijpen wat ze zegt. Ook herhaalt ze heel vaak dezelfde woorden of beeld ze de woorden uit die ik niet begrijp. Ze kwam die dag bij mij en vertelde me (denk ik) dat ze last had van haar buik. Ik vroeg aan haar of ze naar de wc moest (pipi o kaka?) maar dat was het niet. Een leidster die langs liep, riep ik en wees naar Elena. Maar besefte toen pas, hoe leg ik dat uit?
Ze vroeg aan Elena of ze na de wc moest, maar Elena hoefde niet. Ze vroeg daarna aan Elena wat er was, maar die gaf geen antwoord. Een andere leidster die haar van de achterkant zag stuurde haar na de wc, toen ze terug kwam ging ze in een hoekje zitten en deed niet zo veel. Ik ben bij haar gaan zitten en we hebben samen gespeeld. Het ging wel goed met haar eerst, maar ze werd wel steeds hangeriger. Toen we van ruimte moesten verwisselen (omdat de airco gemaakt word :D ) nam ik haar bij de hand en ze kwam bij mij op schoot zitten. Toen had een van de leidsters in de gaten dat ze zich niet lekker voelde en haalde een thermometer, ik dacht hehe. Ze haalde de 38 graden en nog geen uurtje later lag ze op mijn schoot te slapen :P ze werd in bed gelegd en de rest van de ochtend heb ik haar niet meer gezien.

Dinsdag weer een stagedag zonder Marina gehad, niks aan. De tijd ging vandaag heel erg langzaam. De airco die warme lucht kan blazen doet het nog steeds niet. De man die dat gaat maken was er vandaag weer. Er waren vandaag ook weer mensen van een school om met de kinderen te spelen. Ik heb me heel vaak aan ze geergerd. Hoe ze met de kinderen omgaan is heel anders dan in Nl. De kinderen kregen kauwgom en een kind kreeg een stukje chocola. Terwijl een ander kind zat toe te kijken hoe zij dat kreeg, terwijl zij niks kreeg. Ook heb ik mij geergerd aan een vrijwilliger. Hij is er niet zo heel vaak, dat scheelt, maar hij is echt zo irritant en ik ben niet de enige die dat vind :P. Elke keer als ik een kind troost of straf komt hij erbij en gaat dan in het Italiaans tegen de kinderen praten, net of het uit maakt welke taal je spreekt als je een kind iets duidelijk maakt. De kinderen snappen mij meestal ook wel zonder dat je het uitlegd. Verder vond ik deze dag heel erg saai, koud en dus langzaam gaan. Ik hoop maar dat Marina gauw weer mee na stage gaat :D